zaterdag 18 december 2010
Ideeën krijgen
Hoe krijgt een mens ideeën? Geen idee! Wel weet ik dat mijn hoofd soms gewoon een soort machine is: ik gooi er een hoeveelheid informatie in en op een gegeven moment rolt er een idee uit, mèt deze informatie erin verwerkt... Zo verging het mij vanmorgen vroeg: ik werd ergens tussen 5 en 6 wakker en zag ineens het Zon op Zuid-project helemaal voor me. Ik had al losse ideeën voor scènes en heb de afgelopen weken van 10 mensen hun levensverhalen gehoord, met vele details en zeer verschillende ervaringen. Ik vroeg me al af, hoe ik hier in vredesnaam iets samenhangends van kon maken! En nu is het er; een eerste opzet!
Hetzelfde geldt voor de opdracht bij het Biorevalidatiecentrum in januari, voor hun kunstdag. We verzorgen een opening en meerdere voorstellingen. Donderdag werden Tessa (violiste) en ik rondgeleid door een theaterzaal en al bekend gemaakt met een programma. En nu rolt er een idee uit mijn hoofd dat helemaal aan deze gegevens voorbij gaat, maar veel beter is dan wat we daar hebben besproken! (ik heb gelukkig bij alles 'onder voorbehoud' gezegd en dat ik er nog over moest nadenken) Het voelde namelijk al zo vaag! En dat zónder er over na te denken! Integendeel zelfs, ik heb een beetje geluierd gisteren, een film gekeken, gelezen en bij vrienden langs geweest en voelde een enorme weerzin om 'erover na te denken.' Misschien het beste om te doen...! Mijn onderbewuste is hier namelijk veel beter in dan mijn verstand!
Nu ik erover nadenk: hoewel ik ooit aan het gymnasium ben afgestudeerd, weet ik zeker dat mijn onderbewuste en mijn hart veeeeeel meer weten dan mijn brein! De kunst is, ze aan het woord te laten! En ook daarin moet ik toegeven dat dit gewoon toevalstreffers zijn.....maar die koester ik dan ook...
donderdag 9 december 2010
Zon Op Zuid
Van de week heb ik weer een paar mensen geïnterviewd voor ‘Zon op Zuid’. Ik ga een dansvoorstelling maken in Serviceflat Elderveld, een flat voor ouderen in Arnhem Zuid. Ik heb een lunch georganiseerd, samen met een bewoonster van de flat en een activiteitenbegeleidster. Dat was, voor mij, al een avontuur op zich: er kwamen 28 mensen mee lunchen om horen wat ik te zeggen had.
De lunch
Ik besloot wat beelden te laten zien van een project dat ik vorig jaar in Klarendal deed en de mensen zelf een stukje te laten bewegen: een koffiedrink-dans! Ieder had toch al een kopje en lepeltje voor zich liggen, dus daar konden we iets mee doen! Ik wilde het zo laagdrempelig mogelijk maken en had dus een heel eenvoudig stukje gemaakt op klassieke muziek. Roeren, het lepeltje aftikken tegen het kopje, blazen, drinken. Tussendoor even omkijken, ineenkrimpen en een ander een hand willen geven… Dat bleek lastiger dan bedacht; omkijken is voor iedereen op die leeftijd al heel lastig, sommigen konden mij niet goed zien of horen, iemand met staar kon het lepeltje zo gauw niet vinden en een ander kon geen metaal hebben aan haar hand… Al met al heel lastig voor veel aanwezigen! Een aantal deed al meteen niet mee, de rest zo goed en zo kwaad als het ging…
En tóch gebeurde er iets: al die mensen tikkend met de lepeltjes tegen hun kop, langzaam en gelijk samen blazend en drinkend…; het was prachtig! Alles krijgt betekenis. Later met de muziek van Hans Vermeulen, zingend over ‘Vroeger’ helemaal: kippenvel! Maar of de dansers daar zelf iets van mee hebben gekregen, geen idee! Maar het maakte mij duidelijk: er is iets mogelijk! Iets van zeggingskracht en schoonheid. Maar HOE ik dat voor elkaar ga krijgen, met deze mensen, waarvan ieder zo het zijne heeft, ik weet het niet! Dat is een enorme uitdaging!
De interviews
Ik ben nu alle deelnemers (er hebben zich 11 mensen opgegeven) aan het interviewen. Want, behalve de stukken die ik ze samen wil laten dansen, wil ik korte eigen stukjes erin verwerken, met herinneringen aan muziek en dans van de deelnemers zelf. Om die boven tafel te krijgen heb ik gesprekken met iedereen en ga bij ze langs.
Bij iedereen wordt ik heel hartelijk ontvangen en vervolgens sta ik versteld over de levensverhalen die ik te horen krijg; iedereen heeft een fiks portie leed te verwerken gekregen en de meesten hebben hun leven lang keihard moeten werken. Dit alles werkt ook zeer relativerend naar je eigen leven toe, moet ik zeggen. Velen hebben van jongs af aan hard in de fabriek gewerkt. (Ik kan nu tegen mijn zoon van 14 zeggen dat hij blij mag zijn dat hij naar school gaat en niet op zijn leeftijd al 14 uur per dag in de fabriek werkt!) Truus deed dat bijvoorbeeld, en haar zus haalde tussendoor snel een pannetje eten thuis, zodat ze door konden gaan. Ze werkte in een metaalfabriek en baalde als ze bij de deksels zaten; dat was veel meer werk dan de pannen; omdat het stukwerk was, scheelde dat in de verdiensten. Johan werkte in een schoenfabriek in Groesbeek. Dáár leerde hij ook dansen! Er was indertijd een beroemde Groesbeekse band, de Sunstreams, die verschillende hits hadden. Zodra ‘Deine himmelsblaue ogen’ klonk bij de arbeidsvitaminen, ging de radio hard en de machines uit: alle mannen pakten een vrouw en er werd gedanst! Er werd hard gewerkt, maar dit was er ook!
Later meer over deze verhalen, want er zijn teveel om op te noemen: de Indische Mary die op haar 80ste nog is begonnen te dansen, de Westfriese Daan, die in zijn hart meer een Braziliaan is en Riet die nu pas opbloeit en durft te zingen bij een Open Podium. Er is besloten een boekje te maken over de bewoners van deze flat; verhalen genoeg zou ik zo zeggen. Fijn dat deze eer aan gedaan kunnen worden!
PS. Onder actueel is een filmpje te vinden van de eerste bijeenkomst van dit project.
dinsdag 7 september 2010
KWwwwATTA!
première
Afgelopen zondag de première van 'Kijk, daar drijft een pan!' met theatergroep Kwatta. Voor mij vooral spannend omdat ik ook acteer... Voor het eerst echt TEKST! Dat is niet het belangrijkste dat ik doe hoor, het meeste van mijn personage (Tilly;-)! kan ik in mijn bewegingen leggen... Ik ben de vrouw van een vogelaar, die op zoek is naar de laatste nederlandse vogel, die hij nog niet gespot heeft; de groengespikkelde blauwborst. (niet te verwarren met de blauwgespikkelde groenborst!!) We komen bij toeval in de beeldentuin van het Kröller Müller Museum terecht, waar we kamperen. Tussen de kunst dus, die een eigenaardige uitwerking op mij blijkt te hebben! Met spel, zang en dans van de hele groep. Ik vind dat de dans echt bij het stuk hoort, het aanvult en versterkt en op sommige momenten erg grappig is geworden. En voor mij is het al echt lang geleden dat ik zoiets heb gemaakt. Het was enorm leuk om kijkende kinderen om een dans te horen lachen... Maar mijn jongste zoon Haje vond Egidius het leukst, met zijn vogeluitroep: 'Kwwwatta!!' Zo zie je maar weer, je weet nooit wat het meeste indruk maakt bij een voorstelling... Komt dat zien, met eigen ogen; we spelen in de herfstvakantie voorstellingen voor alle bezoekers van de beeldentuin. Kijk op de site van Kwatta of Telder voor de speeltijden.
woensdag 4 augustus 2010
En...de vogels zijn gevlogen...
En toen kwamen de voorstellingen van 'Hebban olla vogela nestas' op het Waalstrandje in Nijmegen, op Habana. En hoewel we besloten hadden deze voorstelling voor het laatst te spelen dit seizoen, dacht ik stiekem: 'Mwah...als er een leuk aanbod komt doen we'm gewoon weer...' Het blíjft namelijk een goede en bijzondere voorstelling! Maar toen kwam die zondag... Die zondag waarop het plankje brak waarop Margreet lag. En ze lag niet zomaar; ze lag met haar hoofd naar beneden en een been omhoog in de lucht toen het gebeurde! Ik heb het gezien en toch weet ik niet precies wat ze deed; het ene moment brak het plankje, het volgende moment stond Margreet rechtop langs de wand van het Nest... Ik denk dat ze doorrolde en meteen op haar voeten ging staan. In ieder geval denk ik dat haar turnverleden haar hierin geen windeieren heeft gelegd... En dat juiste hout natuurlijk! Margreet stond als een baken op zee in woelige baren, want zowel ik, als Gerda, als de andere dansers Regilio en Yeli, waren hier zeer van geschrokken. Margreet trilde op haar benen, vertelde ze later, en een ei op haar knie, rug en schouder, vertelden een ander verhaal, maar om te zien was ze de rust zelve en daarom ging de voorstelling dóór...
Maar voor het eerst was het vertrouwen weg in de hout(d)baarheid van het Nest... Ik voelde het al toen ik er voor het eerst opstapte; ik kwam alleen op een prachtig zonnig strandje aan, geweldig, met niemand om me heen...en toch had ik toen al voor het eerst het gevoel dat ik het niet meer vertrouwde... Na het gebeuren met het plankje was ik erg nerveus, maar nadat de technici aan alle ladders hadden gesjord en gehangen en op elk plankje hadden geveerd en gesprongen en hier en daar wat schroeven hadden toegevoegd, heb ik het ook proberen los te laten. Ik heb gedacht: het Nest bepaalt het zelf; het Nest vertelt ons hiermee dat het klaar is, dat het genoeg is, basta! En ik nam me voor die laatste dag dan ook te genieten...
En ik genoot! Yeli, Regilio en Margreet waren op elkaar ingespeeld en dansten de sterren van de hemel. Ze wisten me weer te ontroeren en dat 7 jaar na de première...! Het was een prachtige avond, met de schemering die inviel met een roze-rode en blauwe lucht die weerspiegeld werd in de rivier... met lichtjes over het water, en boten die passeerden...met een fris windje op een warme avond en vele aandachtige gezichten, terwijl de muziek boven het nest uitgetild werd en mee waaide de hemel in... Tussen hemel en aarde, zoals we het ooit bedachten...
dinsdag 3 augustus 2010
Laatste voorstellingen
De kostuums hangen te drogen, Jeroen heeft de tafel, stoelen en techniek weer in Oosterbeek opgeborgen, het Nest ligt te rusten in de Vasim, Paksha voldoet de laatste bonnen en ik schrijf eíndelijk een blog! teveel gebeurd in te korte tijd om op te schrijven... Toch een poging:
'Verder'
prachtig vioolspel van Tessa bij de muziek van Jòrike en Giet tijdens het project 'Verder' in het Valkhof Museum. Bij de gesproken teksten van Anouk klauterden, rolden, glijdden, hingen en vestilden de danseressen Yeli, Anna, Luciola en nieuwkomer Aïda door het museum. Deze bijzondere gelegenheid werd helaas maar door 168 mensen bezocht, maar dat waren dan ook gelukkigen! (later bleek dat met gemiddeld 84 bezoekers dit toch een topdrukte was tijdens de vierdaagse; normaliter kwamen er dan maar circa 5 (!) bezoekers...)
Kwatta in het Kröller Müller Museum
binnenkort meer over deze voorstelling op locatie in de beeldentuin in het Kröller Müller Museum (immers 5 september de première!!). Voor mij een zeer bijzondere gelegenheid omdat ik weer zelf dans en -ook nog- speel! Zijn op 16 juli geëindigd met 2 doorlopen -waarvan de 2e met publiek-. Ik denk dat het een hele geslaagde en grappige voorstelling gaat worden. (hoewel ik de video-opnames nog niet heb gezien en het dus niet met zekerheid kan zeggen...!) Wel weet ik dat ik genoten heb van de repetities, waarbij er weer TIJD was om aan scènes te werken, waarbij het heerlijk was even niet de eerste viool te hoeven spelen, waarin ik genoot van de deskundigheid van Josee (hoewel het een gemiste kans is dat jullie mij nu niet kunnen horen zingen!), waarbij we vrijwel alleen prachtig weer hadden, we regelmatig reeën zagen en ik me enorm bevoorrecht voelde dat ik voor mijn werk elke dag in het park en dit museum mocht verkeren...
Noodweer
De glimmende ogen van technicus Jesse, toen ineens het noodweer uitbrak. In twee tellen legden we de voorstelling plat en tussen regen, onweer, windvlagen die alles omver waaiden (inclusief onze tenten!!), redde Jesse al onze techniek terwijl hij glimlachend rondrende! Dat noem ik nog eens uit het juiste locatie-theater-hout gesneden!
Juist hout
Over het juiste hout gesproken: dat bleken Anna, Yeli en Dries ook te zijn, toen ze binnen een paar dagen in het Nest moesten dansen... Yeli is nog steeds niet alle splinters kwijt, verzekerde ze me dit weekend, maar de blauwe plekken werden al geel...
Dank aan al die mensen uit het juiste hout! De dansers; Chantal, Margreet, Regilio, Sander, Patricia, Luciola, Aïda, Yeli, Anna, Dries, Andrea en Anouk (al deed ze tekst dit keer!). De muzikanten Jorike, Giet en Tessa die steeds weer wisten te inspireren en Albert, dank voor de nog immer mooie muziek van het Nest! De technici, bouwers en chauffeurs; Jeroen, Jesse, Nienke (hoe is het met je rug??), Leon en Hanno, voor hun -soms wel heel plotselinge!- inzet. Dank aan Pieter, voor de beelden die verhalen blíjven vertellen...En natuurlijk dank aan Gerda, zonder wie ik dit alles niet eens begonnen was... En voor hun steun achter de schermen: Aukje (met bijzondere dank voor de t-shirts, waarvoor ik -ten onrechte- vele complimentjes en bedankjes in ontvangst heb mogen nemen), Paksha voor zijn -nog immer voortgaande werk- aan de computer en de bonnen, Rutger en Xander voor het meedenken. Ik vrees dat ik iemand vergeet... En dank voor al die (dit jaar) talloze kijkers, die ons en onze voorstellingen ontmoet hebben op een veldje, een strandje, bij een boerderij, in een park, in de stad, in een stadion, in de wijk, aan de rivier, tussen de hennep-planten of op de Bleek...in de hoop dat enkelen deze herinnering meenemen.
vrijdag 25 juni 2010
Blauwe plekken en een blaar
Afgelopen weekend de eerste voorstellingen van 'het Nest' gehad en net de 9 eerste dagen met Kwatta in het Kröller Müller Museum gewerkt. Moe en voldaan kijk ik daarop terug maar ook met de nodige kwetsuren! Het is weer zover; op locatie werken...! In het Nest hebben de dansers en ik de nodige schaafplekken en blauwe plekken opgedaan... Maar ook weer heel veel mensen kennis laten maken met deze 'Gouwe Ouwe', die ook op een plek als deze, op een boerenerf aan een zandpad, kan rekenen op veel bijval en respect. We hadden veel meer publiek dan ladders, waardoor een groot deel van het publiek door de spleten van het nest heeft meegekeken. Yeli en Anna, die deze voorstelling voor het eerst speelden, hadden met 8 voorstellingen per persoon in het weekend een echte vuurproef en het voelde aan het eind of ze dit al jaren deden... Echt prachtig hebben ze deze rol vorm gegeven, die dan ook een beetje in het verlengde ligt van 'Onder de tafel', dat ze dit weekend weer dansen tijdens festival Buitengewoon.
En dan Kwatta; wat een voorrecht om in de beeldentuin van het Kröller Müller Museum te mogen werken (met -tot nu toe- nog steeds heel mooi weer!). Met de vakmanschap, ideeën en kennis van Josee en alle acteurs en zangers om mij heen. Een echt genot. Zelfs de blaar, die ik kreeg, was bijzonder! Want die kreeg ik door te dansen op een kunstwerk... (en wie kan me dat nou na zeggen...?) We hebben een dans gemaakt op '43 Roaring Forty' een beeld van Carl André, bestaande uit 43 ijzeren platen in een lange baan op het gras. Mijn acteursechtgenoot 'Arend' en ik ('Tilly' ;-) willen de afwas gaan doen op dit kunstwerk... Omdat dit niet mag, mondt het uit in een dans tussen Tilly, Arend, een suppoost en een vrouwelijke kunstkenner. Erg leuk, maar jammer dat die platen enorm heet worden in de zon en dat je bij een draai dus zo een blaar te pakken hebt... Maar dan wel een originele 'kunst'-blaar!
maandag 7 juni 2010
Repetities
Afgelopen weekend de echte start van ons zomer-seizoen; zoals wel vaker onze Open Repetities tijdens de Kunstroute in Renkum. Het was precies een week voor de eerste voorstellingen in het 'Nest' en er moesten 3 nieuwe mensen ingewerkt worden... Nou ja, nieuw, Anna en Yeli dansen allebei al 'Onder de tafel' en om Dries (van der Post) nieuw te noemen, hij is een echte rot in het vak! Maar nieuw voor Telder en de casts van het Nest was dit zeker! Tot nu toe hebben we het altijd gered met de dubbele cast en de stagiaires waarmee ik werkte bij het maken van het stuk. In het begin van "Hebban olla vogela nestas" hadden we: Patricia, Erica, Anna, Ilfa, Regilio, Sander, Chantal en Margreet. En hoewel Margreet eigenlijk repetitor was, is ze heel snel gaan dansen. Ook ik ben weleens ingevallen en we hebben Carsten nog als invaller gehad. Maar 3 nieuwe mensen ineens was lang geleden en ik vond het best spannend. Gelukkig kende ik Anna en Yeli al en ik heb me weer verwonderd hoe snel en professioneel ze al werken. Ze hielden zich prima staande, en meer dan dat! Voor hen allen was het zaterdag meteen al heel hard werken (wat zit er dan ontzettend veel dansmateriaal in 20 minuten voorstelling!) en Patricia en Sander begeleidden ze. Zij hebben de rollen van man/vader en jong en konden dit natuurlijk het best instuderen. Het grappige was dat ze tijdens de repetitie alweer redetwistten ('Dat is op een 7'.'nee, het was op een 6!') alsof ze het 2 weken geleden nog speelden in plaats van 2 jaar geleden!
Al met al waren het 2 ontzettend leuke dagen, waarin we enorm veel en hard gewerkt hebben. Ik ben blij met het resultaat (we zijn heel ver gekomen) en ik heb er vertrouwen in dat het goed komt. Ik zie 3 nieuwe vogels langzaam verschijnen; ze tekenen zich al af! Ook in de bouwploeg wordt er vernieuwd (hoewel we veel technici af en toe inschakelen, bleek er niemand te kunnen.) Ook onze technicus Jeroen, die zoveel mogelijk voor ons doet en Hanno, die deze voorstelling al draaide, konden niet...Dus nu nieuwe technici en bouwers: Jesse, Nienke en Leon, die al reed en bouwde voor 'Onder de tafel'. Hanno had een geweldige handleiding (met plaatjes!) gemaakt en afgelopen zaterdag hebben ze in de Vasim een proefbouw gedaan. Ik hoorde dat het goed ging en dat ze er vertrouwen in hebben! Gelukkig maar, want a.s. donderdag is het al zover... Ik heb er in ieder geval zin in, komend weekend, tussen de landerijen in Schalkhaar...
Ommetje Arnhem
Nog even een tip, zo tussendoor: ga kijken bij Ommetje Arnhem van De Plaats, ditmaal in park Lingezeege tussen Arnhem, Elst, Huissen en Bemmel. Het belooft een bijzondere belevenis te worden! Ik ga morgen met Jawi, Marcelle en Jeroen werken aan een scène over een soort waterbeestjes die elkaar ontmoeten op het water. Het zijn een libelle en een waterspinnetje en ze beleven een korte romance op muziek van 'Het Zwanenmeer'... Meer verklap ik niet! Spannend wordt het zeker, met de omstandigheden (laat het nog even aardig weer blijven!) en alle materialen. Vandaag zijn ze al wat aan het uitproberen en morgen ga ik meedenken aan de choreografie. Ben heel benieuwd! Kom vooral kijken vanaf 30 juni!
maandag 31 mei 2010
Locaties
Wat een enorm voordeel is het toch; theater en dans maken op locatie... Afgelopen week diverse plekken bekeken waar we gaan spelen; heerlijk! Ik liep met regisseuse Josee (Hussaarts) door het Kröller Muller Museum, in de beeldentuin, waar ze me enthousiast kreeg met haar in-de-maak-zijnde-teksten voor Kwatta. Daarna ben ik er nog een keer met mijn zus geweest om een beetje te mijmeren en te improviseren...even klimmen, dansen en spelen in, op en bij de meest bijzondere kunstwerken! (wat een vak!) Met Gerda ging ik kijken bij een paar festivals waar we binnenkort staan. Via een zandweggetje kwamen we bij een voormalig loonwerkbedrijf waar we midden tussen de velden ons 'Nest' mogen opzetten. Met een erg aardige eigenaar, Erik, die de dansers durft te huisvesten tussen zijn muziekinstrumenten en keukentje...Dit is de locatie voor de kunstfietsroute rond Okkebroek. Voor het festival 'Deventer op stelten' staan we ook op een prachtige plek: in een park, het Worp-plantsoen, aan de overkant van de IJssel. Vanuit het centrum van Deventer eenvoudig te bereiken met een pontje. Het is echt zo'n mooi oud park, met mooie grote bomen. Op sommige grasveldjes was niet gemaaid, waardoor de boterbloemen, madeliefjes en pinksterbloemen gretig naast elkaar opdoken in het groen. Als het weer goed is, wordt dit een geweldig festival! Zo kan ik me echt verheugen op deze zomer.
Zon op Zuid
Afgelopen week een eerste bijeenkomst met de kunstenaars die iets maken voor de manifestatie 'Zon op Zuid'. Hiervoor maken zo'n 15 kunstenaars scènes of kunstwerken met buurtbewoners. In dit geval probeert het Kunstbedrijf Arnhem kunstenaars en bewoners van een straat aan elkaar te koppelen. Op dit moment probeer ik een goed beeld van alle mogelijke straten en pleinen te vormen om te kijken door welke plek ik geinspireerd wordt om daar iets te maken. Lies, van het Kunstbedrijf, hield een powerpoint-presentatie waarin ze alle straten en hun wensen presenteerde.
Tot mijn verrassing was de Mahatma Ghandi-weg er één van; deze nieuwbouwweg door Rijkerswoerd eindigt bij een boerderij waarin ik ooit woonde. Sterker nog: in deze boerderij is Telder begonnen en ontstaan! Ik weet nog dat deze weg een zandpad was, waaraan de eerste nieuwbouwhuizen geplaatst werden... Ik liep over dit pad vaak naar huis, de boerderij, vanaf de bushalte bij de snackbar. (dat was een houten keet aan het eind van de verharde weg. Bij een eenzame lantaarnpaal in de verder lege velden leek dit het eind van de beschaving.) Als ik dan langs de nieuwe nieuwbouwhuizen liep, ging bij de kersverse bewoners hun buitenlamp aan, de één na de ander. Zo werd mijn pad verlicht! Ik vond het net de rijtjes huizen uit 'De Noorderlingen' van Alex van Warmerdam. De koeien stonden nog bij ons op stal en door het steeds veranderen van hun wei braken ze overdag nog weleens los. Dan waren de nieuwe bewoners in alle staten, want hun nieuwe tuintjes waren net pril groen... Nou ja, dit soort nostalgische overwegingen maakten dat ik mij bij voorbaat inschreef voor de Mahatma Ghandi-weg. Helaas is het nu een enorm lange saaie weg met fietspad, waar ik geen enkel idee bij kreeg. Ik werd alleen wat triest, want aan de overkant van de boerderij zijn nu stukken grond te koop; keurige graslandjes met ielige boompjes, terwijl ik weet wat een fantastisch mooie boomgaarden dit waren! -en je zult zien: nu raakt het niet verkocht! Terwijl de boeren destijds zó voor hun land streden...- Enfin, inhoud genoeg, maar ik zie het niet gebeuren daar!
Maar ik vond een prachtige andere plek: De Drenthe-singel. Deze singel is een schoolvoorbeeld van keurige nieuwbouw, een rond lopende straat met rijtjes huizen... Tot zover niets bijzonders. Maar ergens halverwege die singel, net tegenover een lelijke blinde muur met schutting, loopt een breed pad naar buiten... Naar de groene dijk. Als je toch híer staat, als publiek: aan de ene kant een weg met een blinde muur en schutting, aan de andere kant een groene dijk! Wat een mooie tegenstelling! Als je iets verder loopt, naar de dijk, wordt het nog veel mooier: we nemen een kijkje in het paradijs: een waterplas met een paar zwanen met jongen, buitelende lammetjes tussen de schapen in het groen, knotwilgen en wuivend riet langs het water en oplopend naar de dijk... Waar vind je zo'n theater?
maandag 19 april 2010
Vogeltjespoort
Vrijdag de opening van de Vogeltjespoort van Pieter. Het beeld is prachtig geworden; tussen de velden, boerderijen en kassen, staat daar ineens op een leeg veld een heel verstild beeld. Op lijnen tussen 2 palen gespannen zitten een aantal doorzichtige 'vogeltjes'. Ze wiegen zachtjes heen en weer in de wind als ijle kristalvogels. Heel poëtisch! Ben benieuwd wat voorbijgangers hiervan gaan vinden. Het kan niet anders dan bijval vinden, lijkt mij. Ik zou het in ieder geval prachtig vinden om zo'n beeld tegen te komen op mijn wandel- of fietstocht... De opening liep natuurlijk heel anders dan verwacht. (er was ineens grind gestort waar ik moest dansen! De gasten stonden bij het beeld koffie te drinken in plaats van 300 meter verder -waardoor we niet onzichtbaar konden voorbereiden-) Maar het was droog, de modder was keihard geworden en de runderen waren uit zicht. Ondanks de matige voorbereiding op de dag zelf dus, moet het een mooi plaatje geweest zijn: een violiste, in zwart pak, midden in een weiland, met onder het beeld een ontwakende danseres op een wapperend kleed. Ook dit zou ik graag tegenkomen...
Afronden
Soms is het erg fijn zaken af te ronden...zo dit maal met Soccerdance. Gisteren de laatste voorstelling bij Vitesse in het Gelredome. Fantastische omstandigheden: geen reclames, geen latjetrap, geen voetballende kinderen... Helaas was Linde ditmaal werkzaam in het circus, dus viel Laura (een andere rhönradturnster uit Duitsland) in. Een paar weken geleden, tijdens de repetitie, bleek al dat het heel moeilijk was door hun grote verschil in lichaamsgewicht; Leonhard is lang en gespierd, Laura tenger en klein, wel 2 koppen kleiner dan Leonhard. (ze zouden een goed kunstschaatsteam vormen!) Maar hierbij was het lastig: bij de rollen die Linde en Leonhard buiten en om het rad deden, was het zo dat Laura er bijna uitvloog als Leonhard haar vaart gaf...en omgekeerd: Laura kreeg voor Leonhard het rad niet rond. Dus hebben we van het duet alleen het gedeelte gebruikt dat ze beiden in het rad bewegen en dat een beetje aangepast. Maar dat hebben we gemaakt in een gymzaal. Gisteren bij de repetitie op het veld van Eldenia (waarvoor dank!) bleek dat het op gras een stukje zwaarder was; meer weerstand. Ze kwamen moeizaam rond, maar met een paar kleine aanpassingen ging het helemaal goed. Fijn, goed voorbereid naar het Gelredome! Daar bleek het op het tapijt op het gras, nóg zwaarder te zijn! En Leonhard gleed een keer weg met zijn voet... Dus het was minder dan het zijn kon. En dat was jammer voor ons thuis-publiek! Gelukkig bleef er genoeg over dat er nog mooi uitzag en ook de dansers leverden goed werk! Maar jammer voor de laatste; dan wil je graag een uitsmijter... Die hebben we dan vorige week bij Cambuur gehad, een hele goede. En beide keren flink applaus in zo'n stadion, dus laten we niet mopperen!
En nu dus tijd na veel voorstellingen (ook buiten Telder). Ik had me zo verheugd vrij te zijn, maar mijn huis ligt nu natuurlijk vol kostuums die gewassen moeten worden en opgeruimd, requisieten die weer naar de berging in Oosterbeek moeten en mijn eigen was is ook al geen tijden gedaan... Genoeg te doen dus, samen met mails die op me wachten en facturen die nu verstuurd kunnen worden en andere financieele afwikkelingen. Maar vandaag zéker tijd om eindelijk lekker in het zonnetje te zitten (ogen dicht om de verwaarloosde tuin niet te zien! Hoewel ze schattig staan die vergeetmijnietjes in het hoge gras...) en te mijmeren over nieuwe zaken die op stapel staan...
dinsdag 16 maart 2010
Een weekje Telder
Er gebeurt van alles, momenteel bij Telder, maar het is zo veel en divers, dat het lastig is te beschrijven... Daarom neem ik maar even wat zaken van mijn week met jullie door:
Donderdag: ik was uitgenodigd bij Kwatta om het eindresultaat van een experimenteel werkproces te bekijken van Josée, samen met Jawi en Agnes. Jawi in een rompertje en luier...is natuurlijk altijd goed! Agnes als oude dementerende vrouw. En die rollen overlappend, afgewisseld en overgenomen... Zeer fascinerend en ontroerend! Ben nu bezig een danser te vinden voor het project dat we deze zomer samen in het Kröller Muller Museum doen. Een lastige opgave, want het moet een goede danser zijn, hij moet met tekst kunnen werken en grappig kunnen en durven zijn... Bij dansers een zeldzame gave!
Vrijdag: hoorde van Gerda dat 'het nest'definitief op het festival Deventer op Stelten gaat spelen. Leuk!! Nu nog alles rondbreien... (vooral de dansers!)
Zaterdag ging ik naar Almere voor de laatste 2 versies muziek voor Soccerdance. Je ziet; het blijft schaven! (Gelukkig weer helemaal verwend door Albert met een eigenhandig gemaakte pizza...)
Zondag zag ik de film 'La Danse', 2 en een half uur een kijkje in het gebouw van de Parijse Opera. Natuurlijk altijd interessant (veel bekende choreografieën), maar wat mij betreft heel incompleet. Ik denk dat de filmer geen toestemming had om tijdens het creëren te filmen en dat hij niet in de kleedkamers mocht komen. Daardoor miste je het echte werken met de choreograaf (je zag voornamelijk repetities met een repetitor) en je miste de huilbuien, de afgunst, de ijdelheid, de blessures en de roddels. Niet onbelangrijk in dit vak! Wel zag je af en toe dat een danser tijdens de repetitie werd afgekraakt (en dan toch 'liefje' genoemd) maar dat was nog vrij minimaal vergeleken de echte danswereld. Nee, dan ben ik blij dat ik in de moderne dans en het locatie-theater zit; daar voel ik me veel meer thuis!
Maandag bespreking van de opening van de Vogelpoort van Pieter, bij Aukje thuis. Tessa, de violiste, was er ook. 16 april moet het gaan gebeuren! De palen van het beeld staan al sinds vrijdag. De runderen die daar grazen stonden er gezellig bij. Er schijnt ook een stier te staan! En ik ga met een enorm grote lap stof -gelukkig niet rood!- werken! Ben bang dat die stier daar achteraan gaat! Leek Pieter nou wel weer leuk voor de act...! Verder is het echt in de klei; Pieter was al twee keer vastgezogen en gevallen! En daar ga ik dan dansen! Wordt vast heel elegant...;-) Maar met wind, nattigheid, klei en een stier....Weer een uitdaging, zullen we maar zeggen!
Dinsdag: vandaag, zit dit stukje te tikken...En moet nog de eindbegroting en factuur voor 'Onder de tafel' op scholen doen. want daar deden we vorige week de laatste van. (trouwens erg leuk; op de jan Ligthartschool) En de verantwoording voor de Gemeente Arnhem, voor onze subsidie van 2009... Eigenlijk type ik dit dus om daar nog niet aan te beginnen...
Woensdag: morgen een repetitie van Soccerdance. Vrijdag is nl weer de eerste van 3 voorstellingen. We beginnen in den Bosch. (Wonderbaarlijk: weer blauw-wit! de 4e oprij!) Daarna een bespreking met Marjo, die waarschijnlijk weer een subsidie-aanvraag voor ons gaat schrijven. voor het uitbouwen van de scène tussen een skater en een zakenvrouw, die ik deze zomer maakte voor 'De wijk danst!' We horen vandaag of dat gaat gebeuren, in opdracht van de KCG en Edu-Art. Ben benieuwd...
En dat was weer een week! En nu ga ik dan dus aan die verantwoording beginnen....
dinsdag 16 maart 2010
Verslag uit de eerste hand
Afglopen week kwam het 2e nummer van het blaadje 'Act en Move' uit, een blad dat dans en theater in Gelderland volgt. Monique Scheper die de inhoud hiervan samenstelt, had een leuk idee voor een stukje over Soccerdance; ze vroeg een voetballertje van 12, Joppe, of hij wilde komen kijken en er een stukje over wilde schrijven. Helaas was het onze versneeuwde voorstelling bij AGOVV, en was ik bang wat hij ervan vond. Na de rust ging ik dus even de tribune op om te polsen en iets te vertellen over de gebeurtenissen achter de schermen. Gelukkig vond ik een enthousiaste jongen, lees maar:
Op zondag 24 januari 2010 ging ik naar de voetbalwedstrijd AGOVV tegen de Go Ahead Eagles, een eerste divisiewedstrijd in de Jupiler League. De wedstrijd was niet heel opwindend, tot in de rust…. Er werd verteld dat er een optreden kwam van Beeldend Danstheater Telder. De muziek ging aan en eindelijk kwam er een beetje leven in de brouwerij. Met sierlijke sprongen en gewapend met fel gekleurde blauwe en witte linten (de clubkleuren van AGOVV) kwamen er een stuk of tien dansers het veld op. Ze deden allemaal mooie sprongen, trucs en dansen. Er zat klassiek bij maar ook acrobatiek. Het leukste kwam toen er met een rad (eerst vermomd als voetbal) allemaal trucs werden uitgevoerd. Jammer genoeg konden er minder spannende trucs uitgevoerd worden door de gladheid en de kou. Ook was het jammer dat een van de dansers ziek was en niet kon komen. Daardoor moest de voorstelling aangepast worden, maar was toch heel leuk. Het was iets meer voor mensen die van dansen houden dan voor mensen die van voetbal houden. Zelf heb ik erg genoten van de korte maar toch leuke voorstelling en hoop dat het nog vaker terugkomt in de voetbalstadions, zodat meer mensen Soccerdance kunnen zien.
vrijdag 5 februari 2010
Sneeuwbaleffect
Vorige week zondag was er weer een Soccerdance -optreden bij AGOVV Apledoorn: jawel, in de sneeuw! Het veld lag onder de sneeuw en later begon het te sneeuwen ook! Voor ons een spannende kwestie, want voor het eerst haalden we onze neerslagversie uit de kast. Bij sneeuw of regen is het nl veel te gevaarlijk voor onze acrobaten Linde en Leonhard om hun halsbrekende toeren uit te halen. (en Leonhard was nu eindelijk weer hersteld van zijn gebroken neus...de sprong van het rad -waaraan hij dit te danken had- laten we er nu ook maar even uit...!) Maar onze neerslagversie dus: gestoeld op veel partnerwerk van de dansers, 4 meiden en 4 jongens, waarbij veel gelift wordt. Helaas moesten we het net deze dag stellen zonder één van de dansers, waardoor dit niet uitkwam... Dus een aangepaste versie van onze aangepaste versie gemaakt. Ter plekke, terwijl we niet op het veld konden repeteren zoals gepland, omdat daar sneeuw geruimd moest worden. Gelukkig hadden we onze kleedkamer (kleiner dan mijn huiskamer) waar we makkelijk met 8 dansers en 2 acrobaten terecht konden!! Ja, flexibel wordt je wel, van locatieprojecten. Helaas zijn onze dansers niet zo ervaren in hun eerste jaar van deze dansopleiding; voor hen een hele zware dobber. Toch stonden ze vol goede moed klaar langs het veld! Maar tijdens het oprennen merkte Thomas, 'mijn hengel is geknapt'! Geen tijd om een nieuwe te halen, dus Thomas heeft de hengel halverwege opgepakt en zo goed en kwaad als het ging, ermee gedanst. En chapeau, want ik denk niet dat iemand (behalve ik dan) dat gemerkt heeft. Maar dat kostte natuurlijk heel wat moeite. Toen stonden ze dan klaar voor de wave. Thomas telt hier voor de zekerheid altijd af, maar ja, nu was hij al blij dat'ie er stond! Dus de wave te laat; alles te laat, de timing kwijt... Gelukkig letten de dansers erg goed op elkaar, dus wanneer ze iets deden, deden ze het gelijk! Hiervoor een groot compliment! Maar hier en daar gebeurde er niets...helaas, het was een slap aftreksel van wat het kan zijn. En ik heb mijn 'neerslag-versie' nog niet kunnen zien... Wat begon met een afwezige danser, werd door de sneeuw een heus sneeuwbaleffect. Hopelijk volgende keer beter! (want er komen er nog een aantal aan)
Film
Gister de premiere van de documentaire 'Ontmoeten in het Noorderpark' in de Noorderparkkamer in Amsterdam. In de aankondiging viel te lezen: ;Een korte documentarie over het Noorderpark in Amsterdam Noord. De afgelopen drie jaar werden daar diverse kunstprojecten uitgevoerd om het park tot leven te brengen.De film volgt de verschillende gebruikersgroepen van het park en laat de innovatieve projecten zien; de kinderopera, de dansgroep met jongeren en dansers tussen de bomen, een geluidsinstallatie, de omgetoverde banken en nog veel meer.De film geeft een mooi portret wat een park doet voor bewoners van een stad en wat kunstenaars samen met het prachtige decor van het park en de markante bewoners voor bijzondere projecten kunnen ontwikkelen. Het Noorderpark in verandering naar een nieuwe toekomst. Het aandeel van Telder met de dansvoorstelling die we hier in september 2008 hebben gemaakt, komt heel goed naar voor in deze film. Evenals de muziek van Albert Winters. Erg leuk! Was trots op onze bijdrage en de dansers. Een voorproefje is te zien op de volgende link . Met dank aan Harro Henkemans die deze film heeft gemaakt.
vrijdag 15 januari 2010
Een nieuw jaar...
In de afgelopen periode was de rust ten dele schijn; er waren volop besprekingen, verkoop-activiteiten en voorbereidingen. Maar gelukkig ook wat tijd om te brainstormen en af en toe op wat eitjes te broeden... Helaas kunnen ze niet al te veel uitkomen, want er staat al enorm veel gepland. Daarover meer in de nieuwsbrief die in januari nog verhaalt over alle plannen... (anders schrijf ik daarmee pagina's van deze blog vol, een beetje jammer!)
...nieuwe kansen!
Want we zijn alweer begonnen, afgelopen maandag, met de educatieve versie van 'Onder de tafel'. We deden een pilot voor Edu-Art's project C-zicht, in basisschool De Arabesk. Anna danste, Jorike speelde en zong (moest het zonder de steun van Giet stellen in deze versie) en ik gaf workshops dans, terwijl Jorike muziek-workshops gaf. In ieder geval iets hééél anders dan deze leerlingen gewend waren. Toch is het ons gelukt (tot verwondering van de leerkrachten aldaar) om alle leerlingen mee te laten dansen, eigen woorden en klanken te verzinnen en een eigen stukje dans te laten maken. Maar dat kostte ons dan ook wel wat! (het ging niet vanzelf ;-). Bovendien had Anna blaasontsteking en Jorike isschias, beide functioneerden met dank aan medicijnen! Gelukkig was Jeroen er gewoon als altijd en was er een erg leuke nabespreking met de kinderen. Voor ons ook interessant, omdat deze voorstelling niet voor kinderen is gemaakt; alleen voor alle leeftijden toegankelijk. Meestal wordt zo'n schoolvoorstelling enorm naar de kinderen toe getrokken. En eigenlijk was ik daar blij om: geen uitleggerigheid, geen hip-hop, geen rap of iets dergelijks, wat zeker een ingang heeft bij de kinderen. Nee, een pure voorstelling, met kwetsbare muziek en dans... En hoewel er natuurlijk zeker kinderen waren die er niets van snapten, waren ze er allemaal stil van en kon desgevraagd een meisje exact vertellen waar de voorstelling over ging! Toch vonden sommige jongens de workshop dans 'saai' (terwijl de juf en ik juist die kinderen het meeste plezier zagen hebben...maar ja, dat is natuurlijk niet stoer!) Terwijl een meisje vond dat de muziek zo goed de emoties van de danseres liet horen. En de beste opmerking was wel: "Dit was de leukste middag van het hele schooljaar!". Daardoor gesterkt konden we door de sneeuw naar huis, ware het niet dat Jorike de autosleutels in haar auto had laten zitten en de deur in het slot gegooid had... ;-( !! Zo zaten Jorike en ik nog een uur chocolademelk te drinken in afwachting van de ANWB... Gelukkig zijn we nog steeds niet uitgepraat...