Beeldend Danstheater Telder


woensdag 7 november 2018

Residency in PA-F

Net terug uit een residency met Masters in the Arts, die vorig jaar met mij zijn afgestudeerd; Katie Ward, Taru Miettinen, Henri Alles en Danielle Wagenaar, en studiegenoten van de master TheatrePractices aan ArtEZ; Jan DeBoom en Constantinos Voudouris. Samen verbleven we in de geweldige ruimte van PA-F, het Performance Arts Forum in Frankrijk, opgericht door performer Jan Ritsema. En dit is geen instituut, nee, het is een organisme, waar ieder die er verblijft bijdraagt en bezig is op artistiek gebied. En tussen al die mensen die onderzoek doen en experimenteren, kún je haast niet anders dan meegaan in die flow van artistieke ontwikkeling. Heerlijk! En wat een vruchtbare groep; we hebben het voorrecht dat we elkaar al heel goed kennen, dat we samen al hebben gelachen en gehuild, dat er al heftige discussies zijn geweest, dat we al tegen elkaars zwakke en sterke punten zijn aangebotst. En dat geeft de ruimte om samen te proberen, te boetseren, vorm te geven en te experimenteren. In onze middagen samen kon ik scènes uitproberen met tekst en beweging en ook zoeken naar andere manieren om in een groep te werken. Daarnaast was de locatie mooier dan in mijn stoutste dromen, heel erg inspirerend! Het heeft me gebracht tot foto's en film, waarmee ik de eindpresentatie die we als groep gaven, kon ondersteunen. Wat een avontuur...om heel dankbaar voor te zijn.


woensdag 5 september 2018

Research week ArtEZ

Een week lang werken met derdejaars studenten dans, binnen mijn eigen onderzoek! Wat bijzonder dat ik dit mag doen! Ik nam als uitgangspunt een uitspraak van Bojana Cvejic (researcher van performance theorie), die het heeft over 'contemporary self-conscious individuals that are pressed by this accelerated phase in time, […] with the flow of money.’ Ze noemt dit in tegenstelling met een quote van filosoof Henri Bergson: ‘One stops to exist in habitual present and comes to resemble a dreamer, […] unfit for action in the present situation’. En ik wil graag spreken tot die dromer in ons. En strategiën vinden om die te bereiken.

Met de dansers heb ik gezocht naar manieren om ons onbewuste te onderzoeken, om ons brein te omzeilen, en te zoeken naar beelden. En te zien of woorden daarin kunnen bijdragen of juist niet. Hier en op Facebook wat foto's om een impressie te geven. Ik voelde me bevoordeeld om zo dicht bij de dansers te mogen komen om onze ervaringen te kunnen delen. Dat voelde het meest tijdloos van alles; herinneringen die ik niet meer zal vergeten.



zondag 8 april 2018

Fjoertoer 2018

Dit jaar lieten we ons voor de Fjoertoer inspireren door waternimfen en Lorelei, wat leidde tot een bijzondere gebeurtenis, zowel door de bijdrage van de dansers, de Arnhemse meisjes, als de jachtstoelen van Terschelling en het geweldige idee van Homme om wimpels te gebruiken. En niet in het laatst omdat we in de duinen stonden. Ik vroeg me wel af of dat een goed idee was, ivm de mogelijke kou, wind en regen. (dat hebben we immers vaak meegemaakt, en dan waren we blij dat we in het bos stonden!) Maar het was heerlijk weer dat weekend! Zelfs de wind viel weg; dat was jammer, want zelfs de wimpels hingen slap omlaag. Maar misschien droeg dat zelfs wel bij aan het verstilde magische beeld dat in de duinen opdoemde...




dinsdag 9 januari 2018

Staging Time

de voorstellingen zijn afgelopen, zijn alweer gepasseerd in de tijd... En in plaats er zelf iets over te zeggen, geef ik hier een paar bezoekers het woord:

Is Telder een nieuwe weg ingeslagen?! Wat een sterke momenten zitten er in de voorstelling! Poëtische en surrealistische beelden wisselen zich af met een soort menselijke motor.

Magisch moment: twee dansers buiten in het park, en één binnen in het gebouw, in dezelfde visuele lijn. Ze kunnen elkaar niet bereiken, maar zijn een soort echo van elkaar in ruimte en tijd. Soms ook de sensatie van tijd waar ik binnen of buiten was.

Je wordt helemaal meegezogen door een sfeer van tijdloosheid. De muziek is daarin zeer bepalend. Met zeer minimale tonen met verschillende instrumentaria worden de dansers begeleid… of is het misschien toch andersom?

 

De live gemaakte geluiden en muziek maakten het allemaal nog dichterbij en spannender. Iedereen was geboeid en stil, zelfs de kleinste kinderen. De man met de doos en het pingpong balletje (dat eerst nog per ongeluk leek te vallen) zorgde voor de rode draad en voor een onverwacht einde. Ook het geluid deed daarin mee. Kortom een voorstelling om terug te willen zien...

En dat laatste hoop ik natuurlijk; dat we deze voorstelling nog op andere plekken kunnen neerzetten. We zijn op zoek!



maandag 12 februari 2018

Dicht erbij

Dankzij Maarten een geweldige titel gevonden voor het duet tussen hem en Marga! Dat is precies wat het is; wij, als publiek, mogen dicht bij hun ontmoeting zijn en bij hun samenwerking in dans. Het was erg mooi om te zien hoe dat ontstond en groeide, en uiteindelijk zo duidelijk werd dat het publiek het ook kon zien. Ik weet zeker dat het publiek dat er afgelopen zondag bij was, dat kan beamen. Ondersteund door de zang van koor Cantalot werden we meegenomen en mochten even meekijken... Dank, alle zangers van Cantalot, en Lotte natuurlijk, die ervoor stond! Het was een feestje om dit te maken... Vooral dank Marga en Maarten voor jullie openheid en inzet!

Kijk vooral even op de pagina projecten om alle foto's van Hans te zien; die geven een goede indruk :-)

Het was ook een reality-check voor mij, bezig met een masterstudie over performance en tijd: terwijl Maarten en ik de repetities in onze drukke agenda's propten, was dit voor Marga een droom die uitkwam...