...ik voel me toch een beetje neergezet als een profiteur, als iemand die wegzakt in het pluche, terwijl dat de werkelijkheid enorm geweld aandoet... (over het Cultuurdebat Groen Links vandaag)

donderdag 15 december 2011

Cultuurdebat

Vanavond was het Cultuurdebat, heel goed georganiseerd door Groen Links over de nota STROOM van Gemeente Arnhem.

Nu ik thuiskom, voel ik me een beetje bekocht, een beetje vreemd neergezet. de kleine en middelgrote instellingen werden voortdurend naast de opstormende jonge makers gezet, in de vraag: geld voor een instelling of flexibel budget. Dit bracht met zich mee dat het leek alsof ik een instelling heb, die wegzakt in het warme pluche, terwijl dat de werkelijkheid enorm geweld aandoet. Wij zijn ook zo begonnen, en, sterker nog: we zitten nog steeds in een pand waar we jaren gedoogd werden, waar we binnen 2 weken uitgezet kunnen worden, zonder gas en zonder dat er iets mag van de brandweer. Onze eerste producties hebben we ook zonder een cent subsidie gemaakt. Maar ja, op een gegeven moment wil je niet meer slapen in de ruimte waarin je werkt. Op een gegeven moment wil je de mensen waarmee je werkt kunnen betalen, het zijn professionals! Op een gegeven moment krijg je kinderen, die je ook te eten wilt geven...

Ik vond het oneerlijk om daarnaast gezet te worden, om het niet gewoon te zien als een volgende fase, waarvoor je een heel klein basis-bedrag nodig hebt. En dat komt door de indeling van de Cultuurnota. We worden niet naast de groten gezet, en dat we allemaal een beetje basis moeten inleveren en verder flexibel worden, nee, alleen dit kleine segment, deze 5 procent moet STROMEN! En dat is exact wat die kleine en middelgrote instellingen al doen! Ze werken al jaren veel samen (moet wel als je klein bent), zijn creatief met heel weinig geld, zorgen voor roering en zorgen als geen ander binnen de keten voor STROOM. En dat mag, nee dat moet ook gezegd worden! Het leek een beetje alsof we heel verwend zijn geworden, alsof wij niet een enorm hoge inkomstennorm halen, veel meer dan die landelijke 17,5 of 21,5 %. (voor Telder zo'n 66 tot 70% de laatste jaren) Dit laatste betekent dat wij al heel erg ondernemer ZIJN! Dus ja...dit zijn nog wat laatste oprispingen die ik met jullie wilde delen...

En wat je nu eigenlijk zo graag wilt: dat de Gemeente ook blij met jou is, met al je geworstel al die jaren, om ondanks alles steeds iets moois tot stand te brengen. Dat ze blij zijn met ons, zoals wij met hen. Erkenning na al die jaren...zoals anderen dat wel krijgen. En dat hoeft maar een heel klein beetje te zijn, want daarmee verrichten we wonderen. En we vinden het helemaal niet erg om te evalueren, cijfers te overleggen, dat hoort erbij, is logisch als je gemeenschapsgeld krijgt. Dat doen we graag, want we zijn er trots op...

Maar misschien moet ik stoppen, tís laat, en voor dans-mensen echt vééél te lang praten! Laten we maar gewoon weer gaan doen; dát is waar onze kracht zit! 

Dus eerst even dromen....Weltrusten!

...wantrouwend en gehaast om niets te willen weten van wat niet verklaard kon worden in afgemeten verzen, knepen stemmen uit hoge boorden over god en zijn genade... (Uit: 'Heimzucht' van Johanna Geels)

dinsdag 11 oktober 2011

Telder en de kerk

De pagina die Telder heeft gemaakt voor het boek De Mantel, heet 'Telder en de kerk.' Want heel symbolisch laten de steigers om de kerk zien hoe ik me over de kerk als instituut voel...: ze omgeven de kerk met een gaas, een raster, als een kooi, een gevangenis... Daarbinnen zie je wel vaag de ladders die naar boven leiden. Want daar boven gekomen, kom je op een platvorm dat reikt naar de open hemel daarboven! En daar wil je toch zijn! Dát is het streven, maar dat contact is bijna onmogelijk door al die lagen, dat gaas, de restricties en de wetten... Toen ik begon te denken over dit project, kwamen net alle schandalen naar boven die gewoed hebben in de kerk...waarvan de kerk nog steeds volhoudt dat dit NIETS met het celibaat te maken heeft... (ja, stel je voor dat je dit toegeeft: dan heb je voor niets je hele leven onthouding gehad!) Nou ja, dat maakte het er natuurlijk niet beter op. Het gedicht van Johanna Geels verwoordt dit alles op zo'n mooie manier dat ik het gebruikt heb als uitgangspunt voor onze kleine presentatie... De muziek van Jos vormt een prachtig décor en Anna kan alle lagen hierin dansen. Nu nog kijken of alle plannen lukken... Daarover later meer!

....In alles zou zwieren en zwaaien, mij uit zou storten tot ik lazeren zou...

Dit is toch al dans of niet? Prachtig, al die beweging en beelden in woorden... (Uit: 'Heimzucht' van Johanna Geels)

...verbazingwekkend genoeg, zijn al die geluiden gemaakt met behulp van een dennenappel en een speeldoosje! Hup! Spelen maar!

maandag 10 oktober 2011

Metropolis: Without the heart

Vandaag een afspraak met Tessa en Jaap, de muzikanten van Metropolis. Zij spelen viool en contrabas/ electrische bas en hebben ook muziek via de computer gemaakt voor deze voortelling. Daarbij is de computer alleen gebruikt om alle -door hen gemaakte- geluiden op te slaan. En verbazingwekkend genoeg, zijn al die geluiden gemaakt met behulp van een dennenappel en een speeldoosje! Helaas spelen we dat a.s. vrijdag vanaf de computer, omdat het precies moet matchen met de filmbeelden die we gebruiken...Jammer, in het Openlucht Theater speelde Jaap live op de dennenappel! En dat had ik graag willen laten zien: alleen een microfoontje tussen de dennenappel en hup ! spelen maar! Erg mooi beeld dat ik jullie dus moet onthouden a.s. vrijdag... Maar niet getreurd: dat wordt goedgemaakt met de fantastische beelden van Metropolis, die we in de originele voorstelling niet hebben laten zien... Dit zijn beelden van arbeiders en die hadden we live in de voorstelling. Nu hebben we ze niet. We mogen maar kort presenteren en ook de ruimte hebben we niet. Want we waren natuurlijk een geweldige locatie gewend! De arbeiders dwaalden eerst in het donkere bos rond, bijgelicht met een mijnwerkerslampje in deze onderwereld...en langzaam kwam een groot filmdoek aan, met veel lopende voeten eronder...tot het filmbeeld erop langzaam helder werd....en tot slot een hoofdrolspeelster (Patricia) uit het doek stapte, om het verhaal live voor ons te dansen... Ja, dat kunnen we natuurlijk NIET evenaren in de Waalse Kerk! Dus we doen het anders...hoe, dat hebben we vandaag afgesproken....en dat maakt dat wij zelf weer nèt zo benieuwd zijn naar deze nieuwe versie...Komt dat zien!

vrijdag 7 oktober 2011

Telder in boeken

99 Beds

Grappig genoeg verschijnen in 10 dagen tijd 2 publicaties met bijdragen van en rond Telder erin. De eerste is vandaag verschenen met een presentatie en expositie in Eindhoven; het is het boek 99 Beds van kunstenares en fotografe Mo Swillens. Mo heeft 99 (!!) kunstenaars geportretteerd, niet in hun werksituatie, maar allen op privé-terrein: op, rond en in hun eigen bed. Dat levert afbeeldingen op die verhalen vertellen...de één bivakkeert tussen de verhuisdozen, de ander heeft z'n hele familie in bed liggen en de derde heeft een tentje om het bed gebouwd...Grappig om te bekijken en fijn om je in zulk goed gezelschap te bevinden: er staan portretten van zowel mij als van Regilio in, naast o.a. Peter Buwalda (schrijver), Monique Hendrix (actrice), Arnon Grunberg en vele anderen.

De Mantel

Het andere boek is van kunstenares Maria Strik en is zeer Arnhems. zij heeft 21 kunstenaars gevraagd hun eigen visie te geven op de 'mantel' van bouwmaterialen, die nu al geruime tijd onze Eusebiuskerk bedekt. Vele kunstenaars hebben zich hierdoor laten inspireren en een pagina voor dit 'boek' gemaakt. Het boek bestaat namelijk uit kleine doekjes die samen komen in een map hiervoor. Kunstenaars hebben hun inspiratie geuit in beelden, gedichten, composties en choreografieën. Hieronder ook de ideeën van geluidskunstenaar Jos Janssen en van mij. Ik heb hierbij een gedicht van dichteres Johanna Geels gebruikt en wat schets-ideeën voor een choreografie. (grafisch vormgeefster en vriendin Aukje heeft dit gelukkig leuk vormgegeven!) Jos en ik vonden het tamelijk onbevredigend wèl een idee te ontwikkelen, maar niet uit te werken tot een echte geluidscompositie en een choreografie...: die krijg je niet in een boek! Zo èn door het onstuitbare enthousiasme van Maria kwamen we ertoe om samen een kleine voorstelling te maken voor de presentatie voor het boek. En dat gebeurt ook in de Dansweek, op de laatste zondag in Dudok. Anna gaat het dansen en we zijn deze week met de eerste improvisaties begonnen...

donderdag 6 oktober 2011

Aanloop naar de Dansweek

Ons seizoen

Omdat deze week mijn blog ook gelezen wordt via de site van de Dansweek Gelderland, hier een dagboekje in de aanloop naar de Dansweek. Voor de meeste dansgezelschappen is dit een opmaat, een begin voor het nieuwe theaterseizoen. Voor ons is dat heel anders: het is het eind van ons zomerseizoen! het vormt, ook dit keer, het eind van een voorjaar, zomer en najaar met veel werk...gelukkig! We zijn begonnen met  'Onder de tafel' met workshops voor het onderwijs, zelfs voor kinderen met een visuele handicap; een heel bijzondere ervaring! Daarna een voorstelling door ouderen in de Serviceflat in Elderveld, met film, beweging en live muziek en zang. Ook dit was een heel nieuwe en -voor mj- onvergetelijke ervaring. Daarna nog veel voorstellingen in samenwerking met Kwatta in de beeldentuin van het Kröller Müller Museum, wel zo'n 40! Gelukkig met heerlijk weer dit voorjaar! Dat was in de zomer en najaar wel anders...; altijd spannend of we konden spelen... Maar we speelden! En het kon altijd dorgaan! (behalve een workshop van Jarno dan, in Winschoten...met al die mooie kunst-rolschaats-meisjes, zo anders dan onze stoere skater ;-).Want we speelden dus Momento Dado op diverse festivals, maar ook in het Valkhof Museum, tot ver in het Groningse Winschoten. De onstuitbare tranen van een jonge bezoekster na de voorstelling zullen Tessa, Jarno en ik niet licht vergeten. En dan -heel spannend- de opening van het Grachtenfestival! Wat een heftig gebeuren, met de NTR, Dieuwertje Blok, de vlaggen van Pieter, onze Yeli, een wonderbaarlijk zonnige mooie avond tussen de regenachtige dagen, met geweldige dansers en muzikanten. Een feest om mee te werken.

september

En daarna onze zeer drukke september-maand met een herneming van De Natuurheks (voorheen Baba Yaga voor het Westfries Museum in Hoorn) en een splinternieuwe productie: 'Metropolis; Without the heart', een voorstelling met film, dans, live-muziek en een aantal scènes door amateur-dansers: een groep vrijwilligers en een groep ouderen. Dit alles in een nieuw Openlucht Theater in Oosterbeek, in Tuin De Lage Oorsprong. Een intiem en prachtig groen theater met als achtergrond het diepe bos...een mooier décor kun je niet maken... En van deze voorstelling tenslotte, laten we delen zien in de Dansweek....: jullie begrijpen: na een lang en zwaar seizoen!

En dat is altijd een wonderbaarlijk vonk, waar zit die? Je kunt 'm niet voorprogrammeren, hij moet er ineens zijn. En dat gebeurde...

zondag 18 september 2011

Metropolis; Without the heart

Gisteren twee voorstellingen gespeeld van Metropolis; Without the heart...; ik zit nu een beetje wezenloos en duf voor de computer, na zulke heftige en intensieve dagen. In deze voorstelling komen veel elementen samen: dansers, muziek, film, ouderen, vrijwillige dansers, MBO-dans studenten op een prachtige locatie: de Tuin de Lage Oorsprong in Oosterbeek. Twee weken geleden is daar een intiem groen Openlucht Theater geopend en wij hebben er een voorstelling voor gemaakt, geïnspireerd op de film Metropolis. En dat in deze herfstachtige tijden!! Dat heeft misschien wel voor de meeste spanning gezorgd, kunnen we wel op deze locatie spelen?? Heeel belangrijk, omdat de voorstelling speciaal voor deze  plek gemaakt is en elke verplaatsing naar binnen zorgt voor een zwak aftreksel... maar na de beslissing om de gok te nemen, viel er een last van mijn schouders: we zouden het gewoon doen en het nemen zoals het komt. Nu zijn we dat wel gewend in festival-land, maar op zo'n Tuin-plek werkt dat wat anders... Gelukkig hebben we ook een trouw publiek, dat gewoon komt, weer of geen weer! Maar het bleef gewoon DROOG...wonderbaarlijk; terwijl de hevigste buien rond ons naar het Noorden trokken, bleef Oosterbeek van regen gevrijwaard tot middernacht!

Maar genoeg over het weer. Ik realiseer me ineens dat de eerste repetitie voor de dans-vrijwilligers precies een week geleden plaatsvond! Toen hadden we net de eerste danspassen gehad! En gisteren was het al een echte en hechte club geworden, bereid om op het natte gras te liggen, zich met modder te besmeuren en keihard te werken. En dit werk werd beloond; ik heb louter lovende reacties gehad op de dans, zowel voor de 'arbeiders' als de ouderen. Volgens mij kwam dat vooral omdat iedereen er helemaal voor ging; dáárom kwam het samen en werd het één geheel. En dat is altijd een wonderbaarlijke vonk; waar zit die? Je kunt 'm niet voorprogrammeren, hij moet er ineens zijn. En dat gebeurde: al die groepen en groepjes die apart gecomponeerd, gebouwd, gemonteerd, gechoreografeerd, gerepeteerd, geregeld en gemaild hadden, werden ineens enthousiast van en door elkaar. Ik denk dat deze wil en enthousiasme het doet. (en verwacht maar eens dat die er komt als je zoveel van mensen vraagt...) Maar het is gelukt! Zie binnenkort de foto's hiervan op de site....en het vraagt om meer, meer en meer....

...een mooie avond met prachtige muziek, met dans, met wapperende vlaggen in een gouden avondlicht, met bootjes en zwanen, met een rijdende vleugel en een ontspannen en betrokken publiek...

zaterdag 13 augustus 2011

Opening Grachtenfestival Amsterdam

Spannende dagen

We hebben twee spannende dagen achter de rug, met donderdag repetities en gisteren de Opening van het Grachtenfestival in Amsterdam. Ik was al dagen zenuwachtig, want het moest in die twee dagen gebeuren, met mensen die ik nog nooit had ontmoet! En ik vroeg zoveel van ze! Daarbij natuurlijk de opnames van de NTR, die alles ook de nodige lading gaven voor mij als regisseur! Gelukkig heb ik samen met Pieter het artistieke plan gemaakt, heeft hij prachtige vlaggen gemaakt en heeft hij in alles ondersteund, maar aanspreker was ik, de regisseur van het geheel... Een plan van theorie naar praktijk... Maar het bleken allemaal fantastische muzikanten te zijn, en professionele dansers en begeleiders, die heel snel konden werken. (en dan moest natuurlijk ook!) In de eerste dag hebben we enorm veel dans en live muziek bij elkaar gebracht, met bootjes en vlaggen gewerkt en enorm veel beslissingen genomen. En dat tussen de regenbuien door! Maar de kwaliteit van alle mensen was zó inspirerend, dat ik mijn eigen spanning vergat! Er was meer een drive om dit tot een zo mooi mogelijk geheel te smeden... Maar wanneer mag je Dieuwertje Blok nu regisseren? En overleggen met Ed Wubbe en Jan Linkens? En zoiets moois neerzetten? Dat is ook een cadeau, zo'n kans, en het is geweldig dat het zo goed gelukt is! (met dank aan de weergoden ;-) Want het was een mooie avond met prachtige muziek, met dans, met wapperende vlaggen in een gouden avondlicht, met langssnorrende bootjes en statig zwemmende zwanen, met een rijdende vleugel en een ontspannen, geconcentreerd en betrokken publiek... Zó was het in het echt! Nu nog op tv! Ik ga zeker kijken morgen om 13 uur en raad jullie allemaal aan dat ook te doen...

Solo van Yeli

Behalve de regie hebben Pieter en ik het toch niet kunnen laten een eigen fragment aan het geheel toe te voegen: een dans van Yeli met een figurenvlag van Pieter op muziek van 2 van de muzikanten; Izhar Eliasen Erik Bosgraaf. (Ja jongens, ik zeg het nu goed! -ik noemde hen steeds Izhar en Elias, tot hilariteit van allen!-) Het is een grappig en zeer betrokken stel muzikanten, overal voor in! Geweldig dat duo, dat ook goed een komisch duo zou kunnen zijn... Nu hebben ze zowel Yeli als het Internationaal Danstheater live begeleid en hun Barok-muziek staand op een waterfiets gespeeld! ;-) En met deze dans heeft Yeli weer laten zien wat een kei ze is: zonder mopperen urenlang (te) strak ingesnoerd klaarzitten, vast aan een hengel op haar rug, wachtend tot er eindelijk een repetitie ondanks de regen wèl door zou gaan... en dan met een rust en concentratie in alle hectiek alleen op dit podium met door-de-wol-geverfde-artiesten te gaan dansen, ga er maar aan staan! Ze heeft dit met vlag en wimpel gehaald!!

Generaties dansers

Ooit danste ik voor het eerst in een stuk buiten de Dansacademie, in een choreografie van Ed Wubbe, voor Introdans. Hoe toepasselijk zou blijken dat ik toen buiten debuteerde, in een speciale versie van zijn ballet 'Afstand' in het stadion van Wageningen ter ere van het Bevrijdingsfestival. Met Ed heb ik gisteren bedacht dat dit wel 27 jaar geleden moet zijn! Waar blijft de tijd! (ik klink wel als een oma, nu, maar in dansleeftijd ben ik dat natuurlijk ook allang!) En bij het Internationaal Danstheater bleek een danser te werken, Gert-Jan, die als 12-jarige meedeed aan 'Fluctuations', een choreografie die ik ooit voor de Vooropleiding van Artez maakte... (weten jullie nog, Albert en JP?) Hij is de enige van zijn klas die het gered heeft tot danser... En dan nu Yeli natuurlijk; eerst leerling, nu danser, zowel bij Telder als op de Academie, met een mooie toekomst voor de boeg. Wat ontzettend mooi dat je ziet hoe ieder van ons dans weer doorgeeft en zo grappig om elkaar dan weer tegen te komen, verbonden door dit project en de liefde voor de dans. En die is tijdloos (niet links of rechts!), maar een rijkdom, waarvan je hoopt dat zoveel mogelijk mensen kunnen meegnieten.

...zonder kunst is het leven zo vreselijk kaal, zo dun, zo onnozel, zo triviaal!...

dinsdag 14 juni 2011

Laatste voorstelling in het Kröller Müller Museum

Gisteren was het de laatste maal 'Kijk..., daar drijft een Pan!" in de beeldentuin van het Kröller Müller Museum met theatergroep Kwatta. Erg leuk, deze laatste maal, lekker vol en voor de gelegenheid veel bekenden die meeliepen, dat is altijd leuk! Verder was het prima voor ons dat dit de laatste was, we begonnen allemaal mankementen te vertonen; Arie met een pijnlijke knie en rug, Jawi die uitgeschakeld was door een versleten heup, ik met een verrekte bilspier, Ronald en Kim snotterig en grieperig, Egid met een enorme smak van de fiets de laatste dag en Ida gewoon heeeel erg moe! Op papier is het een ideale en niet zo zware voorstelling, maar in de praktijk valt het buiten toch altijd wat tegen... Hoewel er van de ca 90 voorstellingen maar 2 afgelast waren door het weer! (bij onweer, hagel en stortbuien!) Wat inhoudt dat het verder, bij miezer, kou en een enkele keer echte regen, gewoon doorging. Dat kon alleen maar met deze cast, bestaand uit louter bikkels!

Over de plannen van minister Zijlstra wil ik alleen maar met Egid zingen: "..zonder kunst is het leven zo vreselijk kaal, zo dun, zo onnozel, zo triviaal!..."

Avond van de jonge danser

Gisteravond natuurlijk ook Yeli bewonderd op tv... en wat zag het er weer mooi uit, zeker zo goed als in het echt! Ook nog even speciaal goed naar de solo van Besim (in een choreografie van Ed Wubbe) gekeken. Hij doet nl ook mee aan de opening van het Grachtenfestival in Amsterdam, waarvoor ik met Pieter wellicht de vormgeving en regie ga doen. Daarover gaan we in ieder geval praten donderdag. Dat bovendien óók uitgezonden wordt door de NTR en waarschijnlijk ook gepresenteerd door Dieuwertje Blok. Ben benieuwd...

zaterdag 21 mei 2011

Zon op Zuid

Vorig weekend een heel bijzonder weekend gehad; het weekend van Zon op Zuid... Ik kan niets zeggen over andere locaties, daarvoor heb ik te weinig gezien, maar bij ons, in de serviceflat Elderveld, gebeurde er echt wat. Vandaag was er een stukje te zien op Kanaal 13, kijk op http://www.kanaal13gemist.nl/uitzendinggemist/zonopzuid/zonopzuid_1.html dan krijg je een indruk!

Ik kon zelf absoluut geen afstand meer nemen en was heel benieuwd of dat wat ik zag in deze deelnemers, of dat ook zou overkomen bij onvoorbereidde kijkers. Mijn begin-idee was, dmv dans en muziek en beelden, te laten zien dat er geen anonieme 'grijze golf' bestaat, maar dat het over mensen gaat! En die mensen bleken, ook voor mij, nog zoveel méér te zijn dan ik verwachtte! Dát over zien te brengen... Maar vanaf de eerste voorstelling zag ik hier en daar tranen in de ogen, of zelfs over de wangen biggelen...mensen waren ontroerd...en zagen dus wat ik óók zag! Dat was heel mooi en voor onze deelnemers was het nogal overrompelend, zoveel bijval en succes! 

De samenwerking met Jòrike was weer vlekkeloos en we waren beiden erg blij om dit samen te doen, omdat het zeer energie-verslindend en aangrijpend bleek te zijn. Ook bleek mijn doos vól ideeën weinig waard; bijna niets dat ik had bedacht bleek mogelijk.. Dan is het heel goed nadenken hóe dit toch over te brengen...met veel hulp (van Bert, de filmer, van Corry onze engel die ons met lekkers en raad en daad terzijde stond, van Riet en Gea en van alle deelnemers die zich langzaam openenden en lieten zien) Dank, allen! Ik had de rest van de week een beetje een kater om hier afscheid van te moeten nemen en weer vollop in de volgende voorstellingen te duiken, maar ik kijk met zeer veel liefde terug!

zondag 8 mei 2011

Dansles op gehoor

Vlak voor de meivakantie een bijzondere ervaring opgedaan: de slechtziende en blinde kinderen van het Bartimeus Onderwijs uit Zeist kwamen bij ons op bezoek voor workshops en voorstellingen voor 'Onder de tafel'. Workshops dans, ok, maar wat doe ik met niet-ziende kinderen?? Ik heb wel dove kinderen tussen mijn leerlingen gehad, maar omdat ik heel visueel werk, was dat niet zo'n probleem...Maar nu? Normaal gesproken doe ik alles voor en laat ik kinderen meteen meedoen, op de muziek. Wat nu? Maar Lizet (dramadocente op Bartimeus) zei: doe gewoon wat je altijd doet, dat pas je vanzelf wel aan. En dat was ook zo! Ik heb gewoon dezelfde workshop gegeven, allen met mee-praten ipv muziek en een beetje meeknippen en klappen. Grappig hoe muzikaal deze kinderen bleken te zijn; een eenmaal aangegeven ritme hielden ze vol! En mijn bewegings-stukje uit Carmen, op de Habanera, lukte! Een meisje vroeg: mogen wij het nu een keer doen op de muziek, zónder dat je iets zegt? En -wonderbaarlijk voor mij- dat ging helemaal goed! In een 'ziende' klas, was de timing zeker de mist in gegaan...maar voor deze kinderen was dat de eerste houvast!

Natuurlijk ging er ook wel iets mis; een jongetje viel een stukje van de trap, een ander stapte in mijn koffiepot die even op de grond stond (gelukkig was de koffie al op!)...maar het geheel was geweldig! Bij Jorike maakten ze muziek, bij mij dansten ze en verzonnen eigen bewegingen met tafeltjes, en bij Pieter klommen ze op, in ,onder de tafel en de stoelen en hoorden hoe dit beeld en deze voorstelling gemaakt is. Tijdens de voorstelling rond de tafel stonden al hun zintuigen op scherp om zoveel mogelijk op te vangen van de dansende Anna, die voor de gelegenheid een extra fel blauw jurkje had aangetrokken, en van de live muziek en zang van Jorike. Met een ongelooflijke aandacht waren ze er bij deze dag, die heerlijk zonnig was in Park Hartensteyn en waren -met ons- blij om dit mee te maken...

donderdag 21 april 2011

Filmopnames

Dinsdag, de dag erna ging ik samen met Bert Janssonius filmopnames maken in de serviceflat in Arnhem-Zuid. Bert doet dit als vrijwilliger en is één van de ouderen in een filmclub in Elderveld. Langzamerhand is hij geweldig enthousiast geworden over het project in de flat...en het contrast met de tv-opnames maandag kon niet groter zijn! Waar de jonge dansers het vaak moeten hebben van hun jonge lichaam, hun kunsten, moeten deze ouderen het doen met hetgeen ze nog kunnen. En dat verschilt enorm: sommigen slecht ter been, met geheugenproblemen, allerlei kwalen; er zit zelfs een blinde meneer bij. Maar denk dan niet; zielig! Nee, ik heb zelden mensen ontmoet met meer levenskunst dan hier! Blij met alles wat ze aan goeds tegenkomen en enorm genietend van wat Jòrike en ik doen... Terwijl de voorstelling die ik kan maken kleiner en kleiner wordt in mijn gedachten, lijkt de waarde ervan voor de deelnemers alleen maar toe te nemen. Geen idee hoe ik dat met zó weinig middelen kan laten zien! Soms weet ik niet of ik het goed doe, maar ineens zie ik één ding heel duidelijk: of ik nu oude of jonge dansers voor me heb: ik zoek naar bewegingen die ècht beleefd worden.... En dat, dát hoop ik te laten zien...

dinsdag 19 april 2011

TV opnames

Gisteren was ik samen met Djoewe (mijn zoon van 14) in Hilversum, naar de avond van de jonge danser. De opnames waren in studio 1 en tot Djoewe's grote vreugde stond Rinus (die hij de avond daarvoor nog op tv zag) voor de studio. Want ja, Yeli, onze prille danseres van 'Onder de tafel' was uitverkoren door choreografe Conny Jansen voor deze avond!! Wat bijzonder om hiervoor geselecteerd te zijn... Nu ben ik het natuurlijk helemaal met Conny eens: Yeli ís een bijzondere danseres! En wat heel fijn was: ze was zichzelf op deze spannende avond! Want het wás spannend: de 4 geselcteerde dansers waren zó divers dat het onmogelijk was te kiezen... Het was een kwestie van smaak. Maar onmiskenbaar was het voor iedereen, dat Yeli danste van binnen uit. Ik vond dat zij de enige was die echt een verhaal vertelde, hoe knap de andere dansers ook waren... En dat kwam over, dat heeft ze 'gewoon' laten zien, tussen al die zwenkende camera's, lampen, floormanagers, publiek , een gerenomeerde jury en Dieuwertje Blok! Petje af, Yeli! Ze stond, straalde en danstte! Ik raad iedereen aan het met eigen ogen te bekijken; 13 juni a.s. op tv...

woensdag 23 maart 2011

Kastelentocht

Gisteren een bezoek gebracht aan 4 Gelderse Kastelen. We voelden ons alsof we op schoolreisje gingen! We waren in Ammerzoyen, Hernen, Doorwerth en Zypendaal. En 'we' dat was een kleine groep enthousiaste mensen, met plannen om voorstellingen, raps en clips te maken over sprookjes vanuit deze kastelen. Eigenlijk zagen we het beste meteen het éerst: kasteel Ammerzoyen...; voor mij een droomlocatie: ruw, oud, met prachtige details (primitief beschilderde balken in de ridderzaal/ kaarsenhouders aan dik touw , waaraan je ze kunt laten zakken/ prachtige brede vensterbanken / een duistere en diepe gevangenis-cel onder de eetzaal, waardoor de voorname heren af en toe een kluifje door een rooster konden laten vallen/ een spokende blauwe dame in een toren / een kerkje dat weer was dichtgemetseld en een afluisterluik voor de dames... Met bovendien een erg mooie sage! Ik zag de voorstelling al vóór me!

Helaas maken we niet in elk kasteel een voorstelling, maar -als alles doorgaat- in 7 kastelen dezelfde voorstelling (wel aangepast aan het kasteel). En het verhaal dat dát moet gaan vertellen, daar broed ik nu op! Lastig! (ik broed bovendien op zoveel meer!!) Gelukkig nu wat vrije dagen, misschien brengt dat soelaas...

dinsdag 15 februari 2011

Kick Off in het Gelredome

Donderdagavond mochten we (Jòrike en ik) ons presenteren tijdens de Kick Off van het project Zon op Zuid. We waren daarvoor in de VIP-lounge van het Vitesse-stadion, met zicht op een overvol veld,(alle techniek hing naar beneden voor een komend concert, indrukwekkend!) en een opening van burgemeester Paulien Krikke. 18 straten en hun kunstenaars presenteerden hun plannen voor Zon op Zuid, dat 14 en 15 mei a.s. wordt uitgevoerd. In stilte deden Jòrike en ik het stukje koffie-drink-dans van die ochtend en je kon een speld horen vallen... Ik denk dat het heel goed overgekomen is!

Het werd een mooie avond met al die ideeën die ons om de oren vlogen; van een vrijstaat die uitgeroepen gaat worden op het kamp, tot een glazen huisje, een lichtprocessie, een trommelorkest met huisraad en een rap over de buurt. En dat zijn er nog maar een paar! Maar Jòrike was nog niet klaar: met Tutti had ze nog een mooi zuidelijk en zonnig programma met piano en zang...zodat we warm deze avond konden besluiten! (het was ook wel even genoeg van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat!)...een stukje hierover verscheen in de krant, zie hier.

zaterdag 5 februari 2011

Eerste repetitie Zon op Zuid

Afgelopen donderdag was het zover; we gingen voor het eerst echt repeteren voor de dansvoorstelling in Serviceflat Elderveld. (de vorige keer, in november, was slechts een kennismakingslunch) Om 10 uur zouden we beginnen...Ik kneep 'm wel toen er maar 4 (!!!) mensen aanwezig waren van de 11 die zouden meedoen... gelukkig kwam iedereen, op mevrouw Dijkstra na, later binnen. Mevrouw Dijkstra, nu 93 jaar, met de mooie naam Riekje, zat nog boven te wachten op de thuiszorg, om gewassen en aangekleed te worden en kon dus niet komen... Bovendien kwam over een uur haar pedicure. Ik hoop dat het binnenkort toch lukt, want deze montere Grunningse wil ik er graag bij hebben!

Het werd een goede en drukke ochtend! Met een warming-up (voornamelijk op de stoel), de koffiedrink-dans, een stukje film kijken en samen om de piano zitten onder begeleiding van Jòrike. Bert en Ella van de filmclub uit Elderveld lieten een stukje film zien dat ze tijdens de lunch hadden gemaakt en volgen nu het project. Jòrike had muziek uitgezocht uit alle voorkeuren die mensen hadden opgegeven en zo zongen we samen in het Nederlands, Spaans, Duits, Engels en Indisch. Komende donderdag gaan we zeker aan onze uitspraak van een Indisch liedje werken onder leiding van Mary Fähmel, zal meneer Schoot het voor ons vertalen en zullen we een eerste poging doen tot rollator-dans... Jawel, we zijn begonnen! Corry bakte voor de gelegenheid taart voor ons en reporter Maarten kwam voor De Gelderlander een stukje over ons schrijven. (dat vind je hier, en een filmpje op: dg.nl/zonopzuid) We hebben een bijzondere groep! Het voelde zeer goed en intens en ik ben zeer benieuwd waar het ons brengt...

maandag 24 januari 2011

Art festival Bio Revalidatie-centrum

Zondag 23 januari waren we te gast bij een zeer bijzondere dag; het Art-festival dat stichting Bio organiseerde. Nu kennen velen van ons Bio nog als de getekende papagaai met collectebus die in beeld kwam als de pauze in de bioscoop begon. Ik vroeg me toen al af waar dit eigenlijk over ging...en nu weet ik het eindelijk. Bio revalidatie-centrum is een vakantie-oord voor gehandicapte of zieke kinderen met hun familie. En het is er geweldig: enorm veel speelgoed, een aangepast zwembad, een bioscoopzaal, skelters en vele speeltoestellen waar iedereen gebruik van kan maken. In de paviljoens zijn de verblijven aangepast aan de zorg die de kinderen mogelijk nodig hebben.

Op deze dag veranderde dit complex in een serie galeries, waarin overal werken van kinderen met een beperking. En dat waren veel fantastisch mooie werken! Daarnaast kon iedereen zelf kunst maken, of ijsbeelden uithakken, of foto's maken in de workshop van een blinde fotograaf... In de wandelgangen was 'Momento Dado' te zien, dat hier geweldig uit de verf kwam. Ook verzorgden we met muzikante Tessa en danseres Anna de opening van deze dag. Tessa overtrof zichzelf met een kleine rap over kunstobjecten en schilderijen, in combinatie met haar vioolspel, terwijl Anna een levend kunstobject was, een vreemde vorm die heel spannend tot leven kwam en de deur naar het festival voor iedereen opende. Een bijzondere dag, waarbij de ontroering steeds niet ver weg was...